In het eerste deel van deze serie JBL Expeditie 2016: In het regenwoud van Venezuela - deel 1 vertelden we over het land Venezuela en over ons geplande verblijf in de Orinoco Delta.
Van daar uit gaat het verder naar ons tweede junglekamp in de Tafelbergen – weer voor drie dagen.
We vliegen naar het zuiden van Venezuela, naar Canaima, de laatste plaats voor de tafelbergen. Hier zijn geen straten meer en de enige manier om je hier snel voort te bewegen is via de rivieren. Canaima zelf ligt aan een schilderachtige lagune met watervallen. Boven de watervallen liggen onze lange boten te wachten, waarmee wij een goede vier uur (ja, dat voel je wel aan je achterste!) diep in de kloven van de tafelbergen varen, tot wij aan de hoogste waterval op aarde, de Salto Angel (1.000 m) aankomen. Daar nemen we onze intrek in een eenvoudig pakhuis met een golfplaten dak, waaronder wij onze hangmatten hangen. Als je schuin gaat liggen, lig je bijna horizontaal en krijg je geen rugpijn.
‘s Morgens bij het ontwaken hebben we dan een vrij zicht op de waterval – mooier wordt het niet. Op slechts enkele meters afstand stroomt de rivier waar het heerlijk snorkelen is. Het water is oppervlakkig en het is meer krabbelen dan snorkelen, maar het water is dan ook kristalhelder, ook al bezit het een roodbruine kleur. Viswaarnemingen, wateranalyses, lichtmetingen – ook onder water en op verschillende tijdstippen gedurende de dag, staan op het programma. En tussendoor kunnen we met de meegereisde professionals praten, die elke betrokken aquariumliefhebber van vakliteratuur en voordrachten kent. Dr. Wolfgang Staeck, de “Cichlidenpaus” reist mee, en ook Andreas Tanke, die eigenlijk meerval met de achternaam zou moeten heten, is erbij.
Ongedwongen tijd kunnen doorbrengen met zulke specialisten, onderzoek uit te voeren en zich ontspannen te kunnen onderhouden, is voor iedere aquariumliefhebber een geweldige kans! Ik moet iedere deelnemer echter nog even op het hart drukken lange rubberen laarzen te dragen. Toen ik namelijk de rivier in ben gegaan, struikelde ik over een slang die er NIET vandoor ging! Dit is iets dat zelden voorkomt in het dierenrijk. Uitsluitend giftige dieren, die op hun camouflage vertrouwen, zoals de steenvis, bewegen of vluchten niet, als je die nadert. En juist zo’n exemplaar had ik gevonden. Het ging om de giftigste soort van de groefkopadders, die in Zuid-Amerika voorkomt. Op zich zou het niet zo ernstig zijn, maar indien zich een probleem voordoet heb je vier uur nodig om met de boot naar Canaima te komen en vandaaruit nog een uur met het vliegtuig voordat je een tegengif tot je beschikking hebt! Voorzorg is dus de beste maatregel!
En dan wacht, na een mars van een uur door de bush, nog een spannende vraag op alle deelnemers, en speciaal op Andreas Tanke: In het kleine meer aan de voet van de Salto Angel leeft een meervalsoort, die tot op heden, vermoedelijk, nog niet beschreven is. Het is geen zuigmeerval, maar eerder een langlijvige, vrij zwemmende meerval. Eens zien of wij deze vangen en thuisbrengen kunnen. Ik kan natuurlijk nog heel veel pagina’s vol schrijven – maar de daadwerkelijke indrukken en waarnemingen van een dergelijke expeditie laten zich eigenlijk niet echt in woorden samenvatten. Je mist dan gewoon de geur van het vochtige regenwoud en de spannende vraag, welke van de vele aanwezige diersoorten we daadwerkeiljk gaan zien? Het live beleven van de natuur, of dat in het Zwarte Woud of in de jungle van Venezuela is, is door niets anders te vervangen!
Waarom gaat u niet eens mee? Ik verheug me erop u te ontmoeten. Tot dusver hebben we altijd gezellige teams gehad. In 2018 is het weer zover!
