Expeditie 2015 Californië + Grote Oceaan + Australië

JBL expeditie 2015: Californië, Grote Oceaan & Australië

Van de outback jungle tot de heilige berg

Ook als we in de eerste plaats geïnteresseerd waren in terraristiek onderzoek en levende diertjes, we wilden natuurlijk wel Ayers Rock zien, door de oorspronkelijke inwoners Uluru genoemd. Op de dag van aankomst, na drie uur vliegen, leerden we als eerste de ontelbare, alle anderen overheersenden, bewoners van de outback kennen: de vliegen. Miljoenen vliegen waren al op het vliegveld op zoek naar nieuwe slachtoffers, die nog onbeschermd uit het vliegtuig kwamen, om in hun mond, oren en neus te vliegen dan wel te kruipen. Wij konden niet snel genoeg vliegennetten kopen, die in ieder geval het hoofd konden beschermen. Vanaf dit moment zagen wij de outback tot zonsondergang uitsluitend nog door deze netten. Daarna verdwenen de vliegen spoorloos. Pas in de vroege ochtend, net voor zonsopgang, waren ze allemaal braaf weer aanwezig.

Het team bezocht verschillende plaatsen tussen Ayers Rock en Alice Springs, om wat over de leefomgeving van de outbackdieren te leren. Tenslotte komen de meest geliefde hagedissen van terrariumliefhebbers juist uit dit gebied. Jammergenoeg zagen we noch baardagamen noch kraaghagedissen. Zelfs de niet bepaald zeldzame bergduivel konden we niet vinden, terwijl we er toch met 14 personen naar gezocht hebben! We moesten aldus vaststellen dat het in de uitgstrekte outback werkelijk erg lastig is hagedissen te vinden! Op de tweede dag konden we in ieder geval varanen, skinken en andere kleine hagedissoorten observeren en gegevens omtrent hun leefomgeving noteren. Het meest indrukwekkend waren de bodemtemperatuurmetingen. Het rode zand had tegen de middag daadwerkelijk een temperatuur van 63°C. Een hogere bodemtemperatuur hebben we nog nooit gemeten. Iedereen die sandalen droeg was binnen 1-2 seconden weer terug in de truck. Ook de UV-A en UV-B waarden waren de hoogste die ooit gedurende een JBL expeditie gemeten zijn. Speciaal aan Sophi nogmaals hartelijk dank voor het meten en catalogiseren van alle biotoopgegevens van alle bezochte oorden. Bij deze temperaturen was dit niet altijd vanzelfsprekend. In de avond bereikten wij ons eerste kamp in de outback, waar of in een tent of in de open lucht overnacht werd. Andreas beschreef zijn eerste nacht zo: “Zo af en toe voelde ik iets over me heen krabbelen. Dan hield ik me maar heel stil in de hoop dat het snel verder zou gaan.” Niettemin wilde Andreas, net als de meeste anderen, niet meer in een tent slapen maar liever gewoon op de grond in de vrije natuur. De verbondenheid met de natuur werkt verslavend!