Inirida is een gemeente, hoofdstad en havenstad. De totale oppervlakte is met 17.000 km2 half zo groot als het oppervlakte van Noordrijn-Westfalen. De streek is niet aangesloten op het Colombiaanse wegennet. Ze is alleen toegankelijk per vliegtuig of over het water. Dit onderstreept hoe belangrijk de lokale handel via de waterwegen van de Rio Inirida is en dat de import en export bijna uitsluitend via de luchtwegen plaatsvindt. De hoofdstad werd vroeger ook Puerto Inirida genoemd, omdat de haven het middelpunt van de streek is en alle omliggende plaatsen en hun economische activiteiten met elkaar verbindt. Deze zelfvoorzienende streek bevindt zich in het departement Guainía in het gebied van de bovenste Orinoco in het Amazonegebied.
Het plaatselijke stadsbeeld wordt gedomineerd door het leger om criminaliteit te voorkomen en orde te waarborgen. Door de grote biodiversiteit en de talrijke waterwegen, spelen vissen, zowel als voedsel als vanwege de export van siervissen, een belangrijke rol en drukken hun stempel op de plaatselijke families.
#jblexpeditie
In aflevering #05 van TROPENKOORTS – Hobby meets Nature, beschrijft Ilja Strelkow vanuit het gezichtspunt van een natuurwetenschapper en visbioloog, die zich tijdens zijn loopbaan bezig heeft gehouden met het kweken van vissen en de differentiatie van kweeklijnen, zijn belevenissen en ontdekkingen tijdens deze reis met een speciale focus op de havenstad Puerto Inirida.
In de eerste plaats was de havenstad voor Ilja en de andere deelnemers verbonden met het ompakken van tassen en uitrusting. Aankomen, ompakken, naar de haven lopen en dan met de boot naar het volgende dorp. En dat meerdere keren.
Al bij aankomst werd duidelijk dat zich rondom de stad een gigantisch gebied bevond met rivierlopen en dicht regenwoud. Het landschap was adembenemend. De overgang van de hoofdstad van Colombia naar de hoofdstad van deze afgelegen streek had nauwelijks een groter contrast op kunnen leveren.
Nadat de groep al een paar kaar op deze locatie hun bagage verwisseld had, brachten ze een paar dagen in een klein hotel door, waar ook de bagage van de andere groepen was opgeslagen.
Toen de omgeving en de kleinere, lokale snacks waren onderzocht, vroeg Ilja zich af, welke spannende onderwerpen met betrekking tot siervissen hier zouden kunnen worden gevonden. Toeristen waren niet massaal aanwezig.
Het openbare zwembad met grote diversiteit
Tijdens het eerste ontbijt verklaarde de gids dat de groep vandaag twee tot drie plaatsen zou bezoeken. De spanning was groot - en terecht.
De eerste plaats was een klassiek, Colombiaans zwembad met zwart water en weinig zicht onder water.
Een blik op de kaart maakte duidelijk dat het hier om een zijrivier van de Rio Inirida ging. Ter plaatse bevonden zich een aantal inheemsen, die daar met hun kinderen aan het water zaten, en een groot militair kamp. Omdat het gebied uitgestrekt was, bood een van de talrijke S-bochten een rustige hoek met directe toegang tot het water. Er heerste een sterke stroming, frisse temperaturen en een diversiteit die de groep gedurende de hele reis nergens anders heeft gevonden. Er moet wel opgemerkt worden dat de eerste plaats zich in een ‘zwembad’ bevond. Ilja vond deze plaats fantastisch want er kwamen een aantal soorten voor die hij nog nooit ergens anders had gevonden. (Een overzicht vindt je in de shownotes van deze aflevering).
Ter plaatse kwam zijn fascinatie voor lopendebandwerk tevoorschijn. Jochen haalde het grootste deel van de vissen uit het water en Ilja zorgde met Matthias voor de foto’s – echt teamwork.
Bij het testen van voer zorgde een moment voor een echt whirlpool-effect. Het water bubbelde en de camera's gloeiden.
De militaire badplaats
De tweede plaats bezocht de groep ’s middags. Een zwembassin op het oefenterrein van het leger. Al op de heenweg werd duidelijk dat het zich midden in een oefenterrein bevond. Bij het meten van de waterwaarde werd een extreem hoge ijzerwaarde zichtbaar. De oorzaak was snel gevonden – patroonhulzen.
Het zicht onder water was zo goed als nihil. De middagzon was extreem en de bijtende insecten en vliegen zorgden aanvullend voor 'entertainment'.
De diversiteit was, door de omstandigheden, helaas niet goed zichtbaar. Toch waren er een aantal bijzonderheden te ontdekken. Het landschap compenseerde alles. Een ondergelopen stuk bos lag direct achter de smalle loop van de rivier en zorgde ervoor dat veel dieren een nieuwe leefomgeving kregen.
De exporteur van siervissen
De derde plaats balanceerde de hele dag op het randje. Zou het nog lukken? Dankzij een aantal telefoontjes en persoonlijke connecties slaagde Matthias erin om onze groep en de andere groepen ’s avonds naar een lokale exporteur te rijden. Een bekende plaatselijke zakenpartner die vanuit deze streek siervissen naar Europa levert. Ook de Duitse groothandel Aquarium Glaser werkt met deze partner samen. Ilja en de groep hadden de kans om de nieuwe locatie te bezoeken, die de zoon als uitbreiding op zijn vaders oorspronkelijke bedrijf, heeft gebouwd. Vooral de netheid en hygiëne vielen op. Aan de hand van de aangeboden soorten konden de deelnemers bepalen, net als tijdens een examen, of ze de soorten ter plaatse zelf hadden ontdekt.
En als je nu denkt dat dat alles is in deze aflevering, dan vergis je je. Meer dan een uur aan materiaal geeft je nog meer details over de hele reis in een levendige uitwisseling met Ilja. De persoonlijke TOP 5 belevenissen van Ilja en zijn persoonlijke contact met de inheemse bevolking en de samenhang binnen de groep.
Technische informatie: Deze aflevering is opgenomen via een telefoonverbinding. Om deze reden zijn er op een aantal plaatsen onderbrekingen. Inhoudelijk is er niets verloren gegaan. Het zijn alleen maar korte pauzes.
